28 Σεπ Κρόκος Κοζάνης, ο βασιλιάς των μπαχαρικών
«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει», έτσι δεν λένε; Ευεργετικά τρόφιμα το φαγόπυρο, η κινόα και τα γκότζι μπέρι, αλλά θα ήταν τρομερή αμέλεια να μην μιλήσουμε για το χρυσάφι της ελληνικής γης, όπως αποκαλείται, τον κρόκο Κοζάνης.
Ο ελληνικός κρόκος, ή ελληνική ζαφορά, θεωρείται η καλύτερη ποιότητα σαφράν παγκοσμίως. Συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά για το άρωμα, το χρώμα, την άριστη ποιότητα και τις αξιοσημείωτες ιδιότητες του.
Στο χωριό Κρόκος στο Νομό Κοζάνης, βρίσκεται η μοναδική καλλιεργούμενη περιοχή της Ελλάδας, όπου γίνεται, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η συστηματική καλλιέργεια του φυτού. Ο κρόκος φυτεύεται κάθε καλοκαίρι και το φθινόπωρο λαμβάνονται τα πολύτιμα στίγματα του λουλουδιού του,αποκλειστικά και μόνο με χειρωνακτική δουλειά.
Μπορούμε να τον συναντήσουμε στην αγορά κυρίως με τη μορφή νηματιδίων, αλλά και σε μορφήσκόνης ή ως βασικό συστατικό σε συσκευασμένα είδη διατροφής, σε βιολογικά κυρίως αφεψήματα. Το χρώμα του είναι βαθύ σκούρο κόκκινο και η μυρωδιά του αρκετά χαρακτηριστική έως έντονη.
Γιατί πρέπει να τον εντάξουμε στην καθημερινή μας διατροφή;
Γιατί αποτελεί πλούσια πηγή βιταμίνης C, σιδήρου, μαγνησίου, μαγγανίου και καλίου, ενώ περιέχει πολύ μικρή ποσότητα υδατανθράκων και λίπους. Αποτελείται από βιταμίνες του συμπλέγματος Β και ισχυρά αντιοξειδωτικά, όπως το λυκοπένιο, τα καροτένια, η ζεαξανθίνη, η κροκίνη, η πικροκροκίνη, η σαφρανάλη και η κροκετίνη, που του προσδίδουν τις πολλαπλές θεραπευτικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες και τον κατατάσσουν στην περίφημη κατηγορία των υπερτροφών.
Έχει επιβεβαιωθεί ότι τα στίγματα του κρόκου διαθέτουν αντιφλεγμονώδεις, αντιθρομβωτικές και αντικαταθλιπτικές ιδιότητες, ενισχύουν τη διανοητική λειτουργία και την πνευματική διαύγεια και συμβάλλουν στη μείωση της ολικής χοληστερόλης του αίματος.
Πώς μπορούμε να τον απολαύσουμε;
Η χρήση του κρόκου στη μαγειρική μπορεί να είναι καθημερινή. Ως μπαχαρικό, προσθέτει στα φαγητά και στα γλυκά ένα λεπτό άρωμα, όμορφο κίτρινο χρώμα και πικάντικη γεύση. Σημαντικό και απαραίτητο είναι να τον χρησιμοποιούμε πάντα στις σωστές ποσότητες, που αναφέρονται στις συνταγές, γιατί διαφορετικά αλλοιώνει τη γεύση και τη μυρωδιά του αποτελέσματος και πικρίζει το φαγητό.
Όταν ο κρόκος είναι σε μορφή σκόνης πρέπει να προστίθεται στο φαγητό διαλυμένος σε νερό. Τα στίγματα πρέπει να μουλιάζουν σε ένα φλιτζάνι νερό, περίπου μια ώρα πριν το μαγείρεμα και στη συνέχεια να τα προσθέτουμε στο φαγητό, είτε μαζί με το νερό, είτε μόνο το νερό αφού σουρωθεί.
Ας εντάξουμε, λοιπόν, αυτό το πολύτιμο μπαχαρικό του τόπου μας, είτε στα φαγητά, είτε στα γλυκά, είτε στα καθημερινά μας ροφήματα, ευεργετώντας τον οργανισμό μας από την κορυφή ως τα νύχια.
Βιβλιογραφία:
1. Madan, C., Kapur, B., Gupta, U., (1966). Saffron. Economic Botany, Vol. 20(4), pp 377-385
2. Basker, D., Negbi, N., (1983). Uses of saffron. Economic Botany, Vol. 37(2), pp 228-236
3. Tarantilis, P., Polissiou, M., (1997). Isolation and Identification of the Aroma Components from Saffron (Crocus sativus). Journal of Agricultural and Food Chemistry, Vol. 45 (2), pp 459–462
4. Winterhalter, P., Straubinger, M., (2000). Saffron, renewed interest in an ancient spice. Food Reviews International, Vol.16(1), pp.39-59
5. Sampathua, S., Shivashankara, S., Lewis,Y., Wood, A., (1984). Saffron (Crocus Sativus Linn.)- Cultivation, processing, chemistry and standardization. Critical Reviews in Food Science and Nutrition, Vol.20(2), pp.123-157
6. Cadwallader, K., (2002). Flavor Chemistry of Saffron. Department of Food Science and Human Nutrition, Vol.802(16), pp.220-239
7. Inmaculada, C., Pintado, A., Novella, O., Alonso, J., Luis, G., Manuel, G., Rotger, C., (2009). Microbiological Quality of Saffron from the Main Producer Countries. Journal of Food Protection, Vol.10(4), pp 2028-2225
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.toarkoudi.gr στις 10.2.2014